Vragen, die antwoorden,
Maar wat als ik mezelf ontmasker,
En mijn leven leid zonder leugens,
Door de waarheid, die ik
mezelf laat vertellen,
zodat de pijn minder word,
maar ik blijf geloven in een sprookje,
waar geen einde aan komt
een sprookje vol wonderen,
en sprookje vol leugens en pijn
een sprookje is een sprookje, door geluk
omdat dat er nooit zal zijn
een sprookje dat ik mezelf vertel
om de relatieteit te ontkomen
door de andere dingen te kunnen verwerken
door verder te kunnen gaan met dromen
dingen die ik me vertel
en de relatiteit, komt soms hard aan
omdat ik mezelf hoop geef in dingen,
die nooit zullen bestaan,
het is niet, om de relaliteit te ontvluchten
want die weet ik dondersgoed,
het is om me te ondersteunen,
als ik echt weer doormoet
het zijn de leugens, en in die leugens
zitten de redenen waarom ik leef
in die leugens zit verborgenheid
waarom ik de waarheid niet geef
het is niet dat ik bang ben,
ik verzin liever dingen bij,
zodat ik ondersteuning heb,
in mijn gedachten, in mijn hart,
ofterwijl in mij,
en het sprookje eindigt vrolijk,
als ik mijn ogen sluit
dan sla je de bladzijde om,
en is het sprookje voorgoed uit.

*heel vaag uitgelegd, maar toch vertel ik mezelf dingen, die niet waar zijn. Een sprookje dus.