gedachtesteen
gedachtesteen
wijselijk verborgen onder de vallende bladeren
die losgerukt en vervlogen hun roem al zwevend verliezen
terwijl hun dood zachtjes glijd door hun fijne aderen
en hun kleuren vergaat in herfstverval
daar staat hij dan
in de wind die snijdend zijn weg klieft
doorheen de takken en twijgen die zacht golvend bewegen
zijn eindpunt bereikend bij hogedruk
en zo met een laatste inslag zijn hart verlucht
bij de gedachtesteen
die luisterend zijn kennis vergaart
over het leven op deze wereld
temperatuursveranderingen gadeslaagt
en mijn herinneringen met dank aanvaard
de gedachtesteen
Reacties op dit gedicht
| sensi: | Zaterdag, oktober 20, 2007 17:38 |
| Ik weet hier geen jota zinnigs op te zeggen .. vind dit gewoon heel mooi geschreven! Liefs |
|
| honingbijtje: | Zaterdag, oktober 20, 2007 10:24 |
| Een pracht gedicht. liefs honingbijtje |
|
| lonely 1: | Zaterdag, oktober 20, 2007 09:29 |
| hey, kevin, lang geleden:) maar een pracht van een gedicht zet je hier neer, één om steeds weer te lezen, hoop je gauw weer eens te horen op msn en bedankt voor je reactie hé:) liefs en knuffel, hilde xxx |
|
| Alatariel: | Zaterdag, oktober 20, 2007 09:19 |
| gewoon prachtig :) liefs Alatt |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, oktober 20, 2007 07:39 |
| Dit is echt waar, een pracht.... Liefs Cobie Goede morgen |
|
| yellow: | Zaterdag, oktober 20, 2007 07:04 |
| knap gedicht, Y. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: peersmans | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||