Op zijn zolderkamer, in foetushouding, in zijn bed
Beide handen op de oren, om niet langer aan te horen
De zweep van woorden, die elke avond werd geboren
Onder zijn lakens veilig, stootte er op geen verzet
Amper zestien jaar, willende de wereld vaarwel zeggen
Had durven uiten, dat hij misschien wel anders was
Voor zijn vader, een ziekte die niet te genezen was
De riem zou het hem wel eens grondig uit gaan leggen
Een rug tot onweershemel met rode bliksem ingekleurd
Verboden om te huilen, het kwade was eruit geslagen
Verteerd door de pijn, zou hij zich anders gaan gedragen
Zou hij zich geven aan een vrouw, door papa goedgekeurd
Cayenne: | Maandag, november 05, 2007 20:57 |
enigszins herkenbaar, alleen de riem miste bij mij geweldig mooi verwoord! prachtig gedicht! ga de rest ook zeker lezen! |
|
Dreamlover: | Woensdag, oktober 31, 2007 22:02 |
...... | |
mobar: | Woensdag, oktober 31, 2007 22:01 |
heftig begin, ik ga er even de tijd voor nemen, was er nog niet aan toegekomen, je woorden getuigen rechtstreeks van een diepe pijn. |
|
black_moon: | Zondag, oktober 21, 2007 15:38 |
raakt me ,de titel ,wist ik al direct over wat het was,erg toepasselijk,lees ze allemaal even,moon xx | |
Windwhisper: | Zondag, oktober 21, 2007 15:22 |
ik ga je serie lezen, het boeit me in zo verre dat ik niet begrijp dat homofilie in deze tijd nog als een ziekte wordt beschouwd ik volg je op de voet liefs Cobie dapper schrijven |
|
CBR: | Zondag, oktober 21, 2007 00:29 |
Ik begrijp je vorige gedicht al veel beter. Liefs en welterusten cbr x |
|
Auteur: Freyer | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 20 oktober 2007 | ||
Thema's: |