Over grenzen van tijd en ruimte
Zijn wij verbonden met elkaar
Een moment in de eeuwigheid
Ik hier, jij al bijna daar
Zoals je daar ligt
Het moede hoofd gebogen
Worstelend met je naderend einde
Alle hoop in stilte vervlogen
Schemerdonker in je geest
Je porseleinen hand in de mijne
Soms lichten je ogen op
Dan lijk je weer zachtjes te verdwijnen
Rusteloos zoek je je weg
Zwevend in een niemandsland
Met één been op de aarde
Het andere al aan de overkant
Mijn lieve sterke schat
Ik wil je echt niet kwijt
Maar laat jezelf maar gaan
Want het is gewoon je tijd
Ik weet zeker dat er daar
Iemand is die op je wacht
Die jouw ogen hun glans teruggeeft
Wanneer hij stralend naar je lacht
Ga nu maar en onthoud die liefde
Die verbindt ons voor eeuwig aan elkaar
Ook al blijf ik nog even hier
En ben jij al bijna daar
Opgedragen aan mijn allerliefste omi, die ik binnenkort ga verliezen...maar helemaal verliezen doe ik haar gelukkig nooit.