Nu losgebroken uit het schemerlicht van de maatschappij
Nieuwe banden gesmeed, bestaande werden versterkt
Een moeder die het aanvaardt, schuldgevoel niet verwerkt
Verschijnt op zijn gelaat nu een lach, voelt hij zich vrij
Heeft de suiker van het leven geproefd, smaakt naar meer
Enkel nog een laatste noot te kraken, twee jonge kinderen
Het leed voor hen, dat heeft hij niet kunnen verhinderen
Maar in de dagelijkse zorg, zien zij ook een zonnig weer
Wordt de oudste zoon, verlegen als hij een meisje ziet
Voelt hij de vlindertjes dansen in zijn buik, dat doet plezier
Een bestaan van vreugde, niet alledaags, dat vind je hier
Dat hun papa voor de mannen is, dat stoort hun niet
Maar zelfs al lees je dat hier alles op zijn pootjes is gevallen
Er werd een leed geleden, waar niemand heeft om gevraagd
Niemand is erbij gebaat, wanneer je je anders dan jezelf gedraagt
Wil ik nu nog hopen, dat dit nergens anders hoeft voor te vallen
mobar: | Woensdag, oktober 31, 2007 22:07 |
Het leed zal voor een gedeelte wel ieder leven kenmerken, als het wel vanaf het begin geaanvaard was had het weliswaar een heleboel leed gescheeld maar ook zeker niet kunnen voorkomen. Wel een aangrijpend verhaal. groetjes Mobar. |
|
Ria -rimpeling-: | Zondag, oktober 21, 2007 19:16 |
Je kunt je eigen identiteit niet verloochenen dat lukt op den duur niet meer,fijn dat er nu begrip is,het zal indedaad een moeilijke weg geweest zijn! liefs Ria | |
trucker klaas: | Zondag, oktober 21, 2007 17:26 |
innerlijke strijd wordt overwonnen door eerlijkheid maar is vaak het zwaarste gevecht sterkte klaas |
|
Ric Geedneth: | Zondag, oktober 21, 2007 16:55 |
Direct de hele serie gelezen. Indrukwekkend en treurig verhaal, je hoopt inderdaad dat dit niet meer gebeurt. Maar zo te lezen gaat alles nu bij jou zoals je het wil, dat stemt weer vrolijk. Groetjes, Ric |
|
honingbijtje: | Zondag, oktober 21, 2007 16:13 |
Wat he je dit allemaal mooi beschreve, hoe dieptriest het ook is. Ik kan er met mijn verstand niet bij maar weet dat het ook nu nog zo gebeurt. Heerlijk te weten dat vanuit de schemer in het licht bent gekomen. Heel veel liefde en warmte gewenst. liefs honingbijtje |
|
black_moon: | Zondag, oktober 21, 2007 16:04 |
kom je niet op msn?kunnen we beetje praten?moon xxx | |
CBR: | Zondag, oktober 21, 2007 15:49 |
Een waarheid-en een sterk geschreven stuk! cbr x |
|
black_moon: | Zondag, oktober 21, 2007 15:47 |
bij het laatste stuk begin ik gewn te wenen ,dat is waarheid als een koe:)ontzettend goed neergezet,denk je aan men mailtje?:) moon xxx |
|
Windwhisper: | Zondag, oktober 21, 2007 15:41 |
liefde is liefde...ik zit hier en denk na...denk over...heb alles gelezen van de cyclus Fijn dat je het redt nu Liefs Cobie |
|
Auteur: Freyer | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 21 oktober 2007 | ||
Thema's: |