hoe machteloos om in je schaduw te staan..
een verlangen naar jou...het is geen droom..
ooit stonden we zij aan zij, waarom heb ik dat toen toch gedaan.. nu de jaren verstrijken..denk ik eraan wat ik heb laten gaan.

af en toe een klein beetje van mij,
maar meestal van haar...
het is allemaal zo raar...
ik koester de tijd die ik even met je heb..
het voedt men hoop om weer bij je te zijn

maar dan ga je weer naar haar en besef ik.. je blijft toch bij haar, je houdt van haar!!
je zegt het me vaak...

maar is het allemaal zo wel waar?
want ik ben ook nog daar... al is het in jou schaduw

ons geheim... het is fijn
maar stond ik maar niet achter de lijn
maar fijn aan jou zij!!

zal ik nog lang in de schaduw staan? zou je nog voor mij gaan?? of ga je me nu laten staan...

zolang je m'n hoop voedt zal ik je toch nog niet kunnen laten gaan....

k'heb je graag ... laat me niet meer in de schaduw staan...