mijn meidoorn
Mijn meidoorn.
Knoestig,
sterk en vol
met nerven,
in ruig verhard
hout.
Takken spastisch
alle kanten op,
met rode bessen
op de top.
Vogels
vliegen af -en aan
stijken neer
en doen
zich eraan tegoed
Er rust aan
haar voeten
een dorpje
paddestoelen
als een ketting
om de stam.
In de nacht
komen
de kabouters....
de vogels slapen,
de meidoorn lacht.
Want er is leven!!!!!
In de nacht.
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Dinsdag, oktober 23, 2007 23:18 |
| je gaat een beetje door mijn handen heen...als water dat verdampd....lees je graag liefs willem |
|
| honingbijtje: | Zondag, oktober 21, 2007 21:34 |
| Ik zie de spastische takken fladderen, arme vogeltjes die daarin nestelen. Spasten zitten zelden stil.;) Flauw hoor, ik vond het wel een mooi gedicht. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||