vermist
vermist
als je smorgens niet op komt dagen
en snachts niet thuis bleek te zijn
je fiets gevonden, verlaten
aan het water achter duistere plek
waar ben je dan heen
na enkele dagen zoeken, niets
dat je aanwezigheid verraad
geen afdruk, zak met kadaver
slechts leegte die me vult
na het openen van je zak
gevuld met herinneringen aan je leven
die eindigen op die eenzame plek
en weken later het zoeken stopt
of toch zo wordt gezegd
ik denk aan ons tesaam, herinneringen
die mij bij blijven als gedachten
zoals toen ik klein was een jongen verdween
en nooit gevonden werd, met schrik
ik besef zo ben jij ook heen
vermist
Reacties op dit gedicht
| Pancho v/d Post: | Donderdag, oktober 25, 2007 18:11 |
| droevig, maar mooi. Zo zie je maar weer....Geschiedenis kan zich herhalen. graag gelezen en opnieuw gelezen. groetjes en sterkte, Pancho ;) |
|
| no-more-less: | Dinsdag, oktober 23, 2007 12:12 |
| diep droevig gelezen, geen afscheid kunnen nemen lijkt me zo zwaar sweets, Jan |
|
| lonely 1: | Dinsdag, oktober 23, 2007 10:34 |
| dit is heel mooi; maar ook zo droef, iemand moeten missen, is altijd hard, en op die manier is het dan nog erger, liefs en knuffel, hilde xxxx (en ik vond jouw aanvulling op mijn gedicht echt schitterend :) ) |
|
| dichterbij: | Dinsdag, oktober 23, 2007 10:04 |
| het lijkt me verschrikkelijk om zo afscheid te moeten nemen van iemand die je dierbaar is lieve groet |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, oktober 23, 2007 06:58 |
| Ja zoiets diep triests als een vermissing dat blijft hangen...en duikt op als je weer eens iets meemaakt liefs Cobie Goede morgen Kevin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: peersmans | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||