Geborgenheid
Geborgenheid
als stilte armen had
zo voelde ik mij gewiegd in tederheid
maar wachten is een oneindigheid
ververstoken van elke geborgenheid
waar de wind mijn tranen streelt
daar fluister ik
dat mijn ziel
het ware deelt
gedachten door mijn hart gevoed
die mij dragen door elk gemoed
zo als het levens pad
die nimmer antwoorden bezat
maar jij bleef warmen
gelijk de zon
wat maakte
dat ik mij zelf hervond
zo mijn eden
***
Wim
****
zo voelde ik mij gewiegd in tederheid
maar wachten is een oneindigheid
ververstoken van elke geborgenheid
waar de wind mijn tranen streelt
daar fluister ik
dat mijn ziel
het ware deelt
gedachten door mijn hart gevoed
die mij dragen door elk gemoed
zo als het levens pad
die nimmer antwoorden bezat
maar jij bleef warmen
gelijk de zon
wat maakte
dat ik mij zelf hervond
zo mijn eden
***
Wim
****
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Dinsdag, oktober 23, 2007 14:52 |
| verwondering...in het mooie Cobie |
|
| remie: | Dinsdag, oktober 23, 2007 12:50 |
| ademloos gelezen...liefs remie | |
| Klaes: | Dinsdag, oktober 23, 2007 12:26 |
| een pracht vers Wim groets/klaes |
|
| MayadeBij*: | Dinsdag, oktober 23, 2007 12:06 |
| die eikels maken het ietwat dubieus hoor :) dat wel! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||