het is donker
een kaars en lamp
verspreiden een warm licht
ik sluit het gordijn
en hoor het ritselen
van gevallen bladeren
de wind is koud
maar niet woedend
en zonder kracht
om gemoederen op te jagen
eerder zingt hij
een weemoedig gezang
het is of als ik een boek sluit
maar ik weet
het is enkel maar een dag
en dat wat er ook gebeurd
er altijd weer
een morgen zal komen
zoals er altijd een winter
naar de herfst komt
dat de cirkel
zich steeds weer zal sluiten
zoals seizoen naar seizoen
dag na dag en jaar naar jaar
honingbijtje: | Woensdag, oktober 24, 2007 01:05 |
Wat een melancholie in dit prachtige gedicht. slaap lekker liefs honingbijtje |
|
michris: | Woensdag, oktober 24, 2007 00:58 |
Heerlijk gedicht.....stilletjes wieg ik mezelf in slaap....ik hoop dat het lukt zonder glaasje warme melk. Dikke knuffel, michris |
|
lommert: | Dinsdag, oktober 23, 2007 20:55 |
de gang van de seizoenen...heerlijk warm in huis en koud buiten;) liefs van mij willem |
|
hendrika89: | Dinsdag, oktober 23, 2007 20:52 |
prachtig, ik zie alles al voor me, vallende bladeren, kaarsjes in huis dat warmte uitstraalt.. met bewondering en respect gelezen! Groeten |
|
Auteur: christina | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 23 oktober 2007 | ||
Thema's: |