Toevluchtsoord
nee, ik slik verdriet niet weg
zoek open veld
waar uitgeschreeuwd wordt
zodat alleen God het horen kan
- als hij wil -
laat mij meevoeren naar het dal
van mijn waarheid
van mijn waarheid
waar hij zich transformeert in gevoel
onzichtbaar uitgestoken hand
lieflijke ademtocht in geloof
en vertrouwen
maar vooral liefde, veel liefde
dat uit mijzelf moet komen
want echt helpen lukt hem niet
- alhoewel -
hij is mijn toevluchtsoord
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Woensdag, oktober 24, 2007 13:21 |
| het gedicht doet mij hier aan denken... Geloof - Hoop - Liefde...over blijft de Liefde... wie Liefde zaait zal Liefde oogsten...is altijd op zoek naar daar... prachtig mooi helder geschreven.. is ook nog eens om over na te denken... mijn liefs, knuffels Dicky |
|
| Innerchild: | Woensdag, oktober 24, 2007 12:32 |
| En altijd is een mens op zoek ... leeftijd speelt geen rol ... soms mogen de maskers gewoon af ... Liefs, Innerchild |
|
| Paul de Bruyn: | Woensdag, oktober 24, 2007 12:31 |
| Doet me denken aan een tekst die ik pas geleden las: Bovenop de berg is ''t onvruchtbaar en kan de bloem niet bloeien, in het dal daarentegen kan de regen komen.. en bloeit alles mooier dan je kan voorstellen... liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||