De gebroken vleugels
Mijn zilvere vleugels
Verscheurd door pijn
Weggeblazen door de wind
Nooit meer zal ik vliegen
Als ik eerder deed
Zonder zorgen, zonder pijn
Vrij in de lucht, zonder angst
Maar nu ben ik neertgestort
Heb jij mij
In een beweging naar beneden gehaald
Mijn vleugels en ziel
Zwart gemaakt
Met de restjes van mijn vleugels
In mijn versteende handen
En de zwarte tranen
In mijn lege ogen
Wacht ik op de enige persoon
Die tegen mij zegt
Ik maak je vleugels
Zodat je weer kan vliegen
Zonder angst, zonder pijn
Die persoon die mijn verdriet wegneemt
Begrijp het toch
Ik wacht op jou
Verscheurd door pijn
Weggeblazen door de wind
Nooit meer zal ik vliegen
Als ik eerder deed
Zonder zorgen, zonder pijn
Vrij in de lucht, zonder angst
Maar nu ben ik neertgestort
Heb jij mij
In een beweging naar beneden gehaald
Mijn vleugels en ziel
Zwart gemaakt
Met de restjes van mijn vleugels
In mijn versteende handen
En de zwarte tranen
In mijn lege ogen
Wacht ik op de enige persoon
Die tegen mij zegt
Ik maak je vleugels
Zodat je weer kan vliegen
Zonder angst, zonder pijn
Die persoon die mijn verdriet wegneemt
Begrijp het toch
Ik wacht op jou
Reacties op dit gedicht
| my_and_you: | Zondag, november 04, 2007 19:07 |
| dankje jy hebt ook een mooi gedicht.krijg er kippevel van x |
|
| Otsuku: | Donderdag, oktober 25, 2007 15:47 |
| Bedankt voor je reactie ik zal er aan denken |
|
| jasmienschrijft: | Woensdag, oktober 24, 2007 23:15 |
| Probeer zelf die enen persoon te zijn, die de vleugels weer heel kan maken. Lieve groeten, jasmien |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Otsuku | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||