Vasststelling
~*~
*Vluchten kan niet meer*
De wind raast door de straten
alsof het zichzelf achtervolgd
De regen geseld mijn huis
donderend geweld
ook in m'n hart
Een lawine van emotie's
Overweldigend...
een oorkaan van diep
weggestopte gevoelens barst los
Angst..vluchten..waarheen?
hoe kan ik voor hem vluchten
Als ik weet
waar ter wereld ik ook ben
Hij altijd bij mij is!
~*~
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Woensdag, februari 27, 2002 20:16 |
| niemand kan overal zijn...zoek een plek voor jezelf, ook al lijkt ze soms onvindbaar, je komt die plek nog wel tegen... | |
| Voske: | Woensdag, februari 27, 2002 13:39 |
| Ken ik ook Free,maar stilaan leert een mens zijn "paraplu"te gebruiken,zodat hij eventjes kan schuilen als het weer te bar wordt. Groetjes,Voske.. |
|
| lejaeghere rudi: | Woensdag, februari 27, 2002 12:27 |
| Er is altijd wel een plaatsje, altijd wel een moment die voor jou alleen is en ik ben zeker dat je dit zult vinden. Mooi verwoord. Groeten, Rudi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||