Ze leeft in stilte
In een wild bewegen
wordt een kolkend spel
met haar gespeeld
de tijd slentert, kwelt
haar lichaam zo zeer
dat ze zichzelf opgeeft
immer ontheemd
staart zij vreemd
naar leven
voorgoed met zichzelf alleen
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, oktober 25, 2007 19:28 |
| gevoelig mooi | |
| yellow: | Donderdag, oktober 25, 2007 11:42 |
| Wat een klassegedicht, groetjes,y. |
|
| Free@Bird: | Donderdag, oktober 25, 2007 10:20 |
| Droef mooi gedicht! liefs, kerima |
|
| Quicksilver: | Donderdag, oktober 25, 2007 10:13 |
| Stilheid gelezen. Stilmakend teer en mooi...ik geef je even een dikke knuffel en een kus...je gedicht raakt mij diep... mijn liefs, Dicky |
|
| Windwhisper: | Donderdag, oktober 25, 2007 10:02 |
| Ja d ie stilte om je heen....soms zo ontzettend veilig voelend en toch wereldvreemd en zo alleen Liefs Cobie kuzzzz dit voelt |
|
| sunset: | Donderdag, oktober 25, 2007 09:57 |
| Stilte is momenteel wel een binding tussen ons (jij, kerima ellouise, ik ...). Tonend delend rakend overgebracht. Alleen, zelfs in de stilte omhels ik je in en met warme genegenheid. Dus laat die eenzaamheid maar los tine. Liefs en knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||