de bergtop
De bergtop
Wind, kou
en regen
Hij krimpt
hij dijt,
hij scheurt
en hij splijt.
En geen kracht
houdt dit
sterven
nog tegen.
De top
van de berg
komt als keien
en gruis
naar beneden.
Uit elkaar
gerijt,
de hardheid
ten spijt.
Verkruimelt het
verleden.
tot
heden.
*nena*
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Vrijdag, maart 01, 2002 17:09 |
| 'gerijt' is niet goed. Klinkt lelijk, maar het is: 'gereten'. Zet hier beter 'mettertijd' of 'door de tijd'. Of zoiets. Deze verwerking heeft toch iets hards en brokkeligs. Er is nog geen vruchtbare bodem in zicht. Scherp gezegd, Nena. |
|
| Hans Winter: | Donderdag, februari 28, 2002 01:51 |
| Voor het inzicht ging er het witte licht zich breken door glas, voordat het geblazen was, werden korrels zand al kleiner en fijner tegen elkaar gekrast, van stenen kwam het, rotsen die losgelaten gingen zwerven, kloppend kervend klovend botsten naar beneden heden van gewelven hoog bovenop een opgestuwde berg, die eens een uitzicht bood buiten zichzelf. |
|
| waterval: | Woensdag, februari 27, 2002 21:17 |
| héél mooi... | |
Over dit gedicht
| Auteur: nena | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||