Ode aan de liefde
Uit zelfbescherming had ik een muurtje om me heen gemaakt,
wat eigenlijk niet zo snel mocht worden gekraakt.
Het deurtje tot mijn diepste gevoelens open breken,
daar had jij geen moeite mee, zo is gebleken.
Ik was op zoek naar een goede vriend,
naar iemand die eens echt mijn liefde verdiend.
Ineens was jij daar in mijn leven en stak het kaarsje aan dat al bijna was gedoofd,
de "vonk" die oversloeg, het bestond, het gevoel waar ik nog altijd in had geloofd.
Ik ben iemand die graag liefde wil ontvangen maar nog meer wil geven,
maar alleen met het geven kon ik onderhand niet meer leven.
De laatste maanden waren zelfs vol pijn en verdriet,
veel, heel veel te verwerken en durven te leven dat kon ik nog steeds niet.
Net op het kritieke moment kwam daar het "lot" tussenbeide,
die mij van het aanstormende cynisme bevrijdde.
Een ongekend gevoel heeft mij nu overmeesterd,
aan de ene kant ben ik nog steeds wat ongelovig maar aan de andere kant ook begeesterd.
In mij bruist het nu van levenslust en kracht,
zo opgewonden..., ik had dat totaal niet meer verwacht.
Leven... dat doe ik door mijn ervaringen nog wel bij de dag,
maar die dag begint en eindigt met een lach.
Ik verheug me erop om je te zien, te voelen en je stem te horen,
met je warme lach en je lieve woorden.
Samen met jou zie ik de toekomst hoopvol in,
en ooit vormen we misschien nog eens een echt gezin.
wat eigenlijk niet zo snel mocht worden gekraakt.
Het deurtje tot mijn diepste gevoelens open breken,
daar had jij geen moeite mee, zo is gebleken.
Ik was op zoek naar een goede vriend,
naar iemand die eens echt mijn liefde verdiend.
Ineens was jij daar in mijn leven en stak het kaarsje aan dat al bijna was gedoofd,
de "vonk" die oversloeg, het bestond, het gevoel waar ik nog altijd in had geloofd.
Ik ben iemand die graag liefde wil ontvangen maar nog meer wil geven,
maar alleen met het geven kon ik onderhand niet meer leven.
De laatste maanden waren zelfs vol pijn en verdriet,
veel, heel veel te verwerken en durven te leven dat kon ik nog steeds niet.
Net op het kritieke moment kwam daar het "lot" tussenbeide,
die mij van het aanstormende cynisme bevrijdde.
Een ongekend gevoel heeft mij nu overmeesterd,
aan de ene kant ben ik nog steeds wat ongelovig maar aan de andere kant ook begeesterd.
In mij bruist het nu van levenslust en kracht,
zo opgewonden..., ik had dat totaal niet meer verwacht.
Leven... dat doe ik door mijn ervaringen nog wel bij de dag,
maar die dag begint en eindigt met een lach.
Ik verheug me erop om je te zien, te voelen en je stem te horen,
met je warme lach en je lieve woorden.
Samen met jou zie ik de toekomst hoopvol in,
en ooit vormen we misschien nog eens een echt gezin.
Reacties op dit gedicht
| JusSst_mii0ow: | Zaterdag, september 24, 2005 00:06 |
| *slik* heel erg mooi geschreven.. x |
|
| Joy Aerts: | Donderdag, oktober 25, 2001 11:46 |
| héél mooi kop op en laat het gevoel je maar overkomen :) |
|
| Mark: | Zaterdag, september 08, 2001 18:01 |
| *zucht* | |
| Heleen: | Zaterdag, september 08, 2001 13:01 |
| Meesterwerk! | |
| emmeke: | Zaterdag, december 30, 2000 20:56 |
| mooie rustgevende woorden, en dit nog Maria, GELOOF er maar in !!!!!!!!!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Maria | 
|
|
| Gecontroleerd door: The Slayer | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||