Stilleven...
Stilleven…
(Maak me alstublieft niet wakker)
huilende wolven in schaapskleren
zwervend door de nacht vol blauwe dromen
sterf dan, dat is je ondergang.
op de huid blinkt het zweet
zwart als het goud van verlaten mijnen
hoe lang ben je al dood
een herinnering door hebzucht
ellendig is het leven
ziek de gedachten en de wil om te vergeten
nooit terug naar het begin gevlucht
opnieuw een nacht voorbij
de geur van weemoed ruikt zuur
nog slechts een schaduw blijft er over
geobsedeerd door pijn
verloren op verschillende plaatsen
niet bang om te sterven
maar leven zonder te bestaan
wanneer het duister zal regeren…
esteban 27/10/2007
Reacties op dit gedicht
| wraakengel: | Woensdag, oktober 31, 2007 12:18 |
| Bedankt Yellow, hoe bedoel je positief... groeten esteban |
|
| wraakengel: | Woensdag, oktober 31, 2007 12:16 |
| Bedankt lieve Vicky, nu en dan plaats ik hier ook wat woorden... groetjes esteban |
|
| appelboom: | Dinsdag, oktober 30, 2007 22:41 |
| Wat heerlijk dat ik je hier ook kan bewonderen !! Nu pas opgemerkt... Geweldig esteban! Liefs en een fijne avond, Vicky |
|
| yellow: | Zaterdag, oktober 27, 2007 14:29 |
| stilmakend dit, misschien toch eens de positieve dingen proberen zoeken, sterkte, Y. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||