donker
Te lang de weg die ik bewandel
eenzaam in de nacht van de nacht
niemand die mijn tranen nu zal vangen
geen mens die nog op mijn liefde wacht
weer verloor ik doel en alle dromen
vocht ik kansloos tegen eenzaamheid
ik kan er enkel zeggen ik hou echt van je
maar ben je in werkelijkheid kwijt
ik sluit mijn hart, enkel bonzen wat ik hoor
zie me hier met lege handen staan
hoe kan ik iemand nog totaal vertrouwen
als je er niet meer totaal voor kunt gaan
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Zondag, oktober 28, 2007 21:39 |
| wat leest dit onaangenaam en droef...gadver...zo anders gegund...heel veel liefs van mij kus;) willem |
|
| Ria -rimpeling-: | Zondag, oktober 28, 2007 19:01 |
| Wat klinkt dit verdrietig,heel veel sterkte meid,en ergens glooit vast weer een sprankje licht om ja aan vastte houden! liefs Ria |
|
| Will Hanssen: | Zondag, oktober 28, 2007 16:29 |
| Wat verdrietig...... op dit moment is het misschien een schrale troost als ik zeg: het komt wel weer, uit het donker komt weer het licht........ Liefs, will |
|
| Fortune: | Zondag, oktober 28, 2007 15:28 |
| oh zielig... liefs, Samantha |
|
| fortuna: | Zondag, oktober 28, 2007 14:32 |
| onvoorspelbaar soms... een dikke knuffel tegen het verdriet, remie. Liefs |
|
| kerima ellouise: | Zondag, oktober 28, 2007 10:30 |
| dikke lieve knuffel...zo intens droef... liefs kerima ellouise |
|
| Fairouz: | Zondag, oktober 28, 2007 10:10 |
| Wat triest om te lezen. Sterkte Fairouz | |
| Bieke: | Zondag, oktober 28, 2007 09:58 |
| Lees verdriet en daarom een schouder van mij en een knuffel Liefs Bieke, |
|
| Hilly N: | Zondag, oktober 28, 2007 09:03 |
| Wat jammer Remie dat het zo is gelopen. Dikke knuffel. Lieve groet, Hilly |
|
| Windwhisper: | Zondag, oktober 28, 2007 08:58 |
| Meisje toch, ik las het net, wat ontzettend verdrietig dit ben er stil van... Liefs Dikke kus Cobie |
|
| verhavert: | Zondag, oktober 28, 2007 08:55 |
| emotievol gedicht liefs tine |
|
| Annemieke van der Ven: | Zondag, oktober 28, 2007 08:32 |
| Pijnlijk..... liefs.. |
|
| Free@Bird: | Zondag, oktober 28, 2007 08:06 |
| droef mooi gedicht remie, knuff, kerima |
|
| Otsuku: | Zondag, oktober 28, 2007 08:03 |
| Prachtig geschreven! Probeer het een plek te geven, en daarna verder te gaan knuffel |
|
| switi lobi: | Zondag, oktober 28, 2007 07:37 |
| Lieverd... ik schrik en sla mij armen om je heen. Wat een verlatenheid lees ik hier. Dikke knuffel Liefsliefs, switi lobi |
|
| tweety-ysje: | Zondag, oktober 28, 2007 07:21 |
| je vertrouwen komt terug na het plaatsen van de pijn en verdriet, dan zal jij niet meer met lege handen staan, maar omringt zijn door liefde! liefs fijne zondag xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||