kerstgedicht...
hemelijk verwerf ik mijn aandacht aan onvergetelijke weelderigheid
nog eenmaal zet ik mij in voor onstangende verlatingen die er morgen toch niet meer toe doen,
overlopen word ik...,
niet met eenzaamheid maar met geluk
doch mijn pad daarin blijft onduidelijk en ik voel mijzelf
steeds minder als het paard dat ik was in de rij van geweld
dood aan mij, dood aan mijn paard, dood niet meer dan nodig is voor het geluk dat wijsheid niet met zich meebrengt,
mijn rendier is dood, mijn haat jegens paarden niet...
Reacties op dit gedicht
| Monsieur le Six: | Zaterdag, juni 05, 2010 12:56 |
| Vond christina het ook mooi? Excuses, maar ik hou Van Paarden Sic (6) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jankroon1988 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||