schemerig in je vaders huis
geen zon buiten te zien
jij zegt; wij zijn het
blij ons te zien
struikelt over zijn eigen voeten
maakt er een grap van
want zo zou het niet moeten
maar de leefdtijd komt
ja met gebreken
dat is wat ik mee krijg nu
met je pa is dat zo gebleken
hij loopt de donkere gang in
om iets te pakken
iets van één van zijn uitvinding
drie dagen kookten we voor hem
en hij vergeet nu alles
wat hij verteld
ik hoor hetzelfde verhaal
dezelfde stem
besef nu wat jij mijn meis doormaakt
maar ik hoor het aan
want ken hem net pas twee jaar
het is iets wat mij niet uitmaakt
geduld zal ik hebben
want hij is een toffe peer
en in alles zal ik hem ook lief hebben
ook al komt het verhaal keer op keer