Ik vraag me soms wel eens af wat er zou gebeurt zijn
moest ik jou niet gekend hebben.
Zou mijn leven zo verschillend zijn
of gewoon met iemand anders op jouw plaats.
Al meerdere malen heb je mij gekwetst
al dan niet fysiek, mentaal ga ik er aan ten onder.
Het is niet jouw bedoeling mij te kwetsen
maar toch slaag je er in keer op keer.
Dan zou ik zo graag tegen je roepen
dat je nooit terug hoeft te komen.
Maar elke keer opnieuw laat ik het weer voorbij gaan
en hoop dat dit nooit meer gebeuren zal.
Dan leef ik in een roes van geluk en ongeluk
hopend dat het deze keer de juiste afslag neemt.
Graag zou ik dan willen weten
wat er in jou dan weer eens omgaat.
Elke keer opnieuw vloek ik in mezelf
dat ik het weer eens heb laten gebeuren.
Het is mijn eigen fout of goede keuze dat ik heb gemaakt
en daar zal niet alleen ik mee moeten leven.
Mijn liefde voor jou zit dieper
dan ik zelf ooit gedacht had.
Mijn verdriet erover
komt eerder aan het oppervlak.
Maar het is mijn liefde voor jou
die me telkens weer hier laat blijven
en het is mijn liefde voor jou
die het ooit zal bezwijken