Wintertijd
Ik wil zoals die vogel was.
Vrij vliegen en eeuwig rondkijken
over het besneeuwde oppervlak.
Lucht en water tot in mijn vleugels.
Een droom van veren lijken.
Nu is de vogel zwak.
Oud, sip, zittend op een twee-onder-één-kap
Net als mij verlangend.
Net als mij in de teugels.
De teugels van de tijd.
Hou me vast tot ik splijt.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Sander Kunst | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2007 | ||
| Thema's: | ||