Witte vleugels
Ik geloof in het schrijven van mijn woorden. Of eigen-
lijk niet. Wat doet het er toe? De diepte. Weet je wel,
het was graven in zand. Iedere korrel voelend in mijn
hand. Als parels wil ik ze koesteren. Maar ik kon ze
niet blijven vasthouden. Het waren net als mistbanken
die plots verschenen en dan weer werder opgetrokken.
Eigenlijk was het alleen een voelen, in het niets. Die
gewoon niet vast te houden waren.De boodschap sloeg
wel over voor diegene die het willen begrijpen. Maar het
waren slechts schaduwen, maar ook die verdwenen samen
met het licht. Ik zag zwart, maar ook daar was er schoonheid
te vinden. Ook al werd het niet begrepen. Ik begreep het wel.
Mijn hart droeg warmte, ook al was de dood slechts mijn
toekomstbeeld. Ik vluchtte niet ervan, ik nam het in me op.
Als een deel van mijn woorden.
Nďenna: | Vrijdag, november 02, 2007 14:28 |
De woordkeuze is prachtig, heel mooi geschreven en met plezier gelezen... xxx Lente |
|
switi lobi: | Donderdag, november 01, 2007 12:49 |
Je draagt jouw eigen woorden beter dan wie dan ook... zo zal het altijd blijven. Dikke kus Liefsliefs, switi lobi |
|
lonely 1: | Woensdag, oktober 31, 2007 21:43 |
prachtig geschreven, liefs, hilde |
|
Marousia: | Woensdag, oktober 31, 2007 21:10 |
Ik ben enorm geraakt door je gedicht zo prachtig verwoord. Liefs van Marousia XX | |
Claire Q: | Woensdag, oktober 31, 2007 20:11 |
Mijn hart droeg warmte.. Heerlijk zin, verweven tussen al het andere moois! Liefs, fijne avond! |
|
lommert: | Woensdag, oktober 31, 2007 19:33 |
Doet veel je gedicht….Het denken en voelen is persoonsgebonden…gelukkig maar…elke dag boerenkool is voor degene die er niet van houdt een ramp…ennne....witlof moet je eens proberen in de oven met kaas en ham;) heel veel liefs van mij willem;) |
|
appelboom: | Woensdag, oktober 31, 2007 19:14 |
Vleugels van donkere dagen... die ook in het beleven zullen schijnen... schitterbaar verwoord. Liefs en een fijne avond, Vicky |
|
kerima ellouise: | Woensdag, oktober 31, 2007 18:06 |
prachtig Roosje....de schoonheid in zwarte woorden zijn leesbaar...want ik lees jouw schoonheid... liefs kerima ellouise |
|
Roo$je: | Woensdag, oktober 31, 2007 15:50 |
Yes I know, volgende keer ander lettertype... Maar je kunt het beeld vergroten door samen op ctrl alt te drukken en te scrollen met je muis. |
|
Quicksilver: | Woensdag, oktober 31, 2007 15:49 |
in stilheid gelezen...stimakend mooi geschreven...al hoewel ik hier mijn leesbril bij op moet zetten, zo kleine letters... warme knuffel Dicky |
|
honingbijtje: | Woensdag, oktober 31, 2007 15:38 |
Weer een bijzonder gedicht alleen zo miezerig klein.:) Was zeker wel de moeite waard om toch te lezen. liefs honingbijtje |
|
Dwergje: | Woensdag, oktober 31, 2007 15:36 |
een mooie tekst dat is zeker maar wel moeilijk te lezen met deze lettertyp... liefs-xxx- |
|
Free@Bird: | Woensdag, oktober 31, 2007 14:01 |
erg mooi geschreven roosje! liefs, kerima |
|
rovago: | Woensdag, oktober 31, 2007 12:48 |
Het zijn dan ook prachtige woorden. Liefs. Roger |
|
Windwhisper: | Woensdag, oktober 31, 2007 12:23 |
Ja de liefde gaf vl+eugels in en met de dood Ik deed er moeite voor om het te lezen, en begreep het toch altijd al wel Liefs Cobie |
|
sunset: | Woensdag, oktober 31, 2007 12:05 |
Bijzonder dit. En enkele keren - stiller en stiller wordend - gelezen. Liefs, sunset |
|
Amon: | Woensdag, oktober 31, 2007 12:04 |
schoonheid is zichtbaar geworden liefde | |
Auteur: Roo$je | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 31 oktober 2007 | ||
Thema's: |