Straks zal ik mijn ogen sluiten,
bloedrood van mijn tranen.
Tranen van verdriet
begonnen in niets,
maar eindigend in alles.
Mensen om me heen
maar geen ziel die me opmerkt!

(Mensen zijn blind, dat weet je toch?
Heb je hulp nodig, vraag ze dan!)

Maar wat als ze zelfs vragen negeren?
Wat als ze.. jou negeren?
Dan lig je daar.
Warm onder je dekens,
koud en kil onder je vel.
Een hart dat pijn doet, want niemand ziet je.
Niemand streelt over je wang.
Tranen vloeiend in een oneindig verdriet.
Je weet niet echt waarom,
maar toch lig je daar.

(Oh, puberteit, laat dat kind toch.
Het gaat allemaal wel over...)

Maar wat als het deze keer niet over gaat?
Deze 1ne keer?
Omdat jij daar was
en zij,
zij was.. ergens