De onmogelijke liefde..
Hulpeloos, omringd, alleen in de nacht
Niemand huilt, niemand lacht
Geen stemmen, geen schouder, geen traan
Wanhopig tracht ik je te laten gaan
Ik huil zonder tranen en roep zonder geluid
Mijn hart scheurt, en stil schreeuw ik het uit
Ik zak op de knieƫn en tegen beter weten
Vergeefs tracht ik je te vergeten
Radeloos staar ik blind omlaag
naar de sterren
En hoop dat na morgen
Vandaag
Een nieuwe dag
Het onmogelijke brengen mag