Vast door jezelf
Geketend aan de kronkels van je gedachtes
Geboeid door de kettingen van je gevoel
Besef je langzaam wat je hebt gedaan
En weet je heel goed wat ik bedoel
Voor altijd vast aan de eeuwige schuld
Nooit meer vrij van de geluiden
Altijd bang voor de mensen om je heen
Voor de ziel die ze bewaren onder hun huiden
En je eigen ziel, dor en droog
Waar nooit een plant zal groeien
Je gedachtes afgestompt en plat
Waar nooit een bloem zal bloeien
Niemand die ooit berouw voor je voelt
Voor jou geen lieve toon
Door je eigen schuld en toedoen
Wordt jouw leven nooit meer gewoon
Geboeid door de kettingen van je gevoel
Besef je langzaam wat je hebt gedaan
En weet je heel goed wat ik bedoel
Voor altijd vast aan de eeuwige schuld
Nooit meer vrij van de geluiden
Altijd bang voor de mensen om je heen
Voor de ziel die ze bewaren onder hun huiden
En je eigen ziel, dor en droog
Waar nooit een plant zal groeien
Je gedachtes afgestompt en plat
Waar nooit een bloem zal bloeien
Niemand die ooit berouw voor je voelt
Voor jou geen lieve toon
Door je eigen schuld en toedoen
Wordt jouw leven nooit meer gewoon
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Otsuku | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2007 | ||
| Thema's: | ||