Thuis
Verdwaalde zielen
Hopeloos
Bijna dood
of
bijna levend.
Dwalend
in
gedachten ...
Spokend in
mijn hoofd
Zo donker
als maar zijn kan.
Maar hier
wordt ik geloofd.
Weggedoken
ineengekrompen
omringd door zwarte
duistere schimmen.
Badend in mijn
eigen bloed.
weggevlucht
voor het leven.
Harmonie vinden
met de dood.
En weten
dat ik er
thuishoor.
Hopeloos
Bijna dood
of
bijna levend.
Dwalend
in
gedachten ...
Spokend in
mijn hoofd
Zo donker
als maar zijn kan.
Maar hier
wordt ik geloofd.
Weggedoken
ineengekrompen
omringd door zwarte
duistere schimmen.
Badend in mijn
eigen bloed.
weggevlucht
voor het leven.
Harmonie vinden
met de dood.
En weten
dat ik er
thuishoor.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, november 01, 2007 22:01 |
| wij horen er allemaal thuis maar wanneer onze tijd er klaar is weten wij niet blijf geloven in het leven tot onze tijd gekomen is | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pelikaantje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2007 | ||
| Thema's: | ||