voor mijn vader
Je kunt niet zien hoeveel littekens je hebt achtergelaten.
Mensen beweren dat ik je niet zou kennen.
Bullshit
Ik weet precies wie jij bent.
Ik herinner me dingen die ik niet wil herinneren.
En ze hebben allemaal met jou te maken.
Weet je nog?
Die keer in de flat?
Wij moesten een hele dag op het balkon spelen
En jij kon mijn moeder neit
laten weten waar wij waren?
Je bent een smeerlap die niet
voor zijn kinderen kan zorgen
En na al die tijd nog steeds het
lef niet om te komen opdagen?
Als je echt lef had was je 14 jaar geleden gebleven!
Had je ons niet in de steek gelaten.
Had je mijn moeder niet zo'n pijn gedaan.
Ik herinner je gezicht en je stem
Meer niet.
Misschien maar goed..
De verhalen die ik ken zijn niet echt
iets om trots op te zijn.
Ik weet niet of jij weet hoe het voelt
om zonder vader op te groeien?
Nou echt lekker is het niet
Weet je hoeveel mensen je dan vragen
'zie jij je vader nooit? Wat erg!'
Wat moet ik dan zeggen?
Nou ja mijn vader was een behoorlijke kloothommel
en daarom kan ik hem niet echt missen.
Staat beetje dom he.
Ergens heb je mijn leven verpest.
Je hebt in een recht stuk een kreuk gelegt.
Ben jij degene die mijn leven moeilijk maakt?
Of ben ik dat zelf?
Je hebt er iig mee te maken..
En je schaamt je niet eens
Als ik je zou tegenkomen in de stad
Als ik tegen je aanbotste
Je zou me niet herkennen
Het zou niet aankomen
Maar toch moet je het onder ogen zien..
Ik ben je dochter
en ik haat je.
( papa .. Voor mij heb je nooit bestaan.
En eigenlijk wil ik daar geen verandering in brengen.)