Schouwspel
Wat er zich zou openen,
adem die zich neerlegt en herbegint
in een ander lichaam, een andere jij
die zich wel vouwt – open – voor haar
ogen, zichzelf durft toegeven, slikken.
En dat we al op voorhand weten,
het einde in zicht zien, haar huid scheurt
zich al langzaam los, kleurt, ademt zelf.
Reacties op dit gedicht
| NnEAh: | Zaterdag, januari 26, 2008 13:59 |
| Heerlijk :-) | |
| Zilke: | Vrijdag, januari 25, 2008 13:01 |
| Zalig..dat is wat het bij mij oproept. Een soort diepe geruststelling in a dark way - fuck science, leve de ziel die zichzelf hervindt. | |
| less - no more: | Vrijdag, november 02, 2007 16:25 |
| het opetekende schouwspel roept bij mij het volgende op: reanimatie heeft gefaald en toch weer zelf ademen, heel krachtig hoor! sweets, Jan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2007 | ||
| Thema's: | ||