Met twee
(Een uitdaging van m'n broer)
Wandelend over zwarte wateren
Handen in één en zwijgzaam
Woorden zijn er teveel om in te verdwalen
Het enige wat ik nu nodig heb, is contact
Twee stappen en samen gaan we vooruit
"Hou vast, ik laat je niet vallen",
weet de hand me te vertellen
terwijl de kille stroom versneld
Eenzaamheid zal me niet vangen
Angst kan me alléén vinden, niet met twee,
dus nimmer ben ik bang, jij bent hier
En samen is het zwarte water verdampt
Met twee is er alleen de zon,
die ons leven verlicht ...
Wandelend over zwarte wateren
Handen in één en zwijgzaam
Woorden zijn er teveel om in te verdwalen
Het enige wat ik nu nodig heb, is contact
Twee stappen en samen gaan we vooruit
"Hou vast, ik laat je niet vallen",
weet de hand me te vertellen
terwijl de kille stroom versneld
Eenzaamheid zal me niet vangen
Angst kan me alléén vinden, niet met twee,
dus nimmer ben ik bang, jij bent hier
En samen is het zwarte water verdampt
Met twee is er alleen de zon,
die ons leven verlicht ...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: karin jansen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2007 | ||
| Thema's: | ||