Je verklaarde me de liefde
"tot het eind der dagen"
keek me in mijn -volgens jou perfecte- ogen aan
toen al wist ik dat je het meende
je leven zou nooit meer hetzelfde zijn
nog steeds zie ik je daar staan

Ik wil het niet weten, niet voelen
diep van binnen weet ik dat je de waarheid sprak
verzet, uit angst om mijn vrijheid te laten ketenen
door een ondoorbreekbare verbinding
keten me niet, nooit
de enige herinnering die van me zou overblijven is die ketting
-en je hart- welke ik brak

Eén grote leugen, welke niet in mijn leven past
door de verandering die ik jou voor altijd liet maken
laat ons geoorloofd samen zijn, tot het eind der dagen
ze zouden begrijpen dat het zuivere liefde was
want ik kan je niet van me losmaken
als ik niet weet waar ik eindig
en jij begint