Ik ken je, misschien een tikje te goed,
het spijt me lieve vriend.
De plaatselijke verderving van het eenzaam wezen
is toegeslagen met een klap van onzekerheid.
Wij beloofden elkaar eeuwig trouw,
maar vervielen in de warme armen van
het nooit echt samen kunnen zijn.
Je liefde is me genoeg, meer dan genoeg!
En al ben ik de vrouwelijke vorm van een spiegel voor jou,
ik heb je gehaat, oneindigheid heeft zijn einde gevonden.
Verlies me!