In haar kelder
Verward maar toch helder
verschuild in haar kelder
ben eruit getrapt
maar nog niet weggestapt
Ik ben er vredig
ja dat wel
het is rustig en kalm
niemand die klopt, geen bel
Ik werd wakker
en dacht haar naast me te zien
alsof het een mooie droom was
en zo was het ook misschien
voor ons was het geen tijd
zelfs daar in het afscheid
toon jij geen spijt
Verward maar toch helder
verschuild in haar kelder
ben eruit getrapt
maar nog niet weggestapt
zie ik wat er was gebeurt
ook de vermoeidheid allom
maakte ons ergens verscheurt
maar niet alleen daarom
Het kwam zoals het kwam
en zij zegt zo is het goed
'leugens' zeg ik haar, want vanbinnen
weet zij niet wat ze moet
Ik ben er vredig onder
ik strijd enkel tijdens huilen
maar al snel zal de strijd ten einde komen
en zal ik me ook niet in haar kelder verschuilen
Reacties op dit gedicht
| Living Love: | Maandag, november 05, 2007 10:12 |
| Dankje sunset, ik denk dat je daar zeer gelijk in hebt.. Waarschijnlijk is het een projectie, of defensie mechanisme in mijzelf. bedankt |
|
| sunset: | Maandag, november 05, 2007 10:10 |
| Afscheid (moeten) nemen doet altijd pijn. Maar leg het niet bij noch beslis voor een ander. Nooit. Zelfs niet als het voor jou zo voelt. Groetjes, sunset |
|
| Windwhisper: | Maandag, november 05, 2007 09:47 |
| gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pure Love |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2007 | ||
| Thema's: | ||