Je tranen zijn een bekentenis.
En een antwoord zonder vraag.
Verpieterende dingen schieten door je hoofd.
Met getekend angstzweet het brandstof voor je pen.
Daarmee schrijf je onnozelheden waar je een omweg
naar de waarheid zoekt.
Langzaam ontglipt je alles en je gevoel baant zich
naar iets wat onvoldoening heet.
Een mes word door je keel gehaald.
Het onpure bloed schiet via je lichaam naar beneden.
tranen glijden uit je ogen en en vallen als kleine
druppeltjes op de grond.
Onmacht ongeloof je wereld vergaat.
Je blijft rennen en probeert steeds te ontzien wat niet
te ontzien is.
Zeg het schreeuw het spuug het gooi met borden of een stuk fruit kras diep met
je nagels in de tafel maar gooi het eruit.