de viooldame...
ze speelt viool zonder snaren,
haar ogen turen in de duisternis,
de grauwe glans in haar grijze haren,
verraden een jarenlang gemis,
stel geen vragen over haar verleden,
daar zijn toch nooit antwoord geeft,
zelf in dit onstuimig heden,
kun je niet ontdekken hoe ze werkelijk leeft,
haar ogen tranen bij iedere geluidloze klank,
die zij speelt met pure emotie,
maar niemand ontvangt haar muziek met dank,
niemand ziet haar, zoals ik haar zie,
jaren aan een stuk speelde zij haar lied,
en stierf alleen en eenzaam,
niemand zag haar tranen van verdriet,
en niemand kende eigenlijk haar naam…..
haar ogen turen in de duisternis,
de grauwe glans in haar grijze haren,
verraden een jarenlang gemis,
stel geen vragen over haar verleden,
daar zijn toch nooit antwoord geeft,
zelf in dit onstuimig heden,
kun je niet ontdekken hoe ze werkelijk leeft,
haar ogen tranen bij iedere geluidloze klank,
die zij speelt met pure emotie,
maar niemand ontvangt haar muziek met dank,
niemand ziet haar, zoals ik haar zie,
jaren aan een stuk speelde zij haar lied,
en stierf alleen en eenzaam,
niemand zag haar tranen van verdriet,
en niemand kende eigenlijk haar naam…..
Reacties op dit gedicht
| Mrs Flintstone: | Donderdag, november 08, 2007 13:52 |
| Hartroerend mooi geschreven lieve Lily. Echt prachtig! Liefs van Wilma |
|
| honingbijtje: | Maandag, november 05, 2007 20:03 |
| Altijd het ondergeschoven kindje, verscholen in de coulissen. Triest hoor. liefs honingbijtje |
|
| Hilly N: | Maandag, november 05, 2007 19:53 |
| Droevig maar mooi Lily. Lieve groet van Hilly |
|
| Fari Sohi: | Maandag, november 05, 2007 16:56 |
| Ik wens haar een hoopvolle toekomst Lily, met heel veel liefde om haar heen. Droevig en mooi jouw gedicht. liefs, Fari |
|
| Free@Bird: | Maandag, november 05, 2007 13:33 |
| Zo droef maar heel mooi verwoord lily! liefs, kerima |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lily May Parker | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2007 | ||
| Thema's: | ||