Zonder papa.
Daar zitten we dan
met zijn vieren.
We lachen, eten en
kletsen over dingen.
Alsof alles nog is
zoals vroeger.
Alsof je nooit
bent weggegaan.
Alsof je me
nooit hebt gekwetst.
Waarom kan het niet
eeuwig zijn, zoals nu?
Zo gezellig, samen,
met zijn viertjes één gezin.
Straks ga je weer
naar haar toe.
En laat je ons
hier achter.
Zonder papa.
Reacties op dit gedicht
| Love Me Tender: | Zaterdag, november 10, 2007 21:17 |
| Het is heel pijnlijk, dat zonder meer! Hoe voeld jou vader zich hierover? Het liefst had hij geweld dat het was zoals het was, alleen dan beter. Heel triest voor jou en de rest van de kinderen. Ik kom steeds meer gescheiden mensen tegen in mijn winkel. Toch ligt het uiteindelijke geluk in jezelf. Hopelijk zul jij dat meer en meer vinden totdat je daar bent waar je zijn moet. Knuf/Lief Reinoudt |
|
| Knuffelbeertjuh: | Dinsdag, november 06, 2007 16:23 |
| :(,, maar je hebt wel een leuke avond gehad,Sterkte en een dikke knuffel! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Imbroglio. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2007 | ||
| Thema's: | ||