Ik zat zomaar wat in jullie geest rond te turen
me afvragend, of relaties waarin je elkaar gedichten
stuurt, niet veel langer zouden duren
Want voor mij is het waar als het is geschreven
Misschien de illusie van elkaar iets tastbaars geven
Ik zou de gedichten van mijn man heel nijver bewaren
Tussen de foto's van vroeger, en een zestal babyharen
Een immens grote toren stapelen van de liefde geboren
Een archief van emoties samengeperst in een grote map
Met al zijn verschillende, passieve gezichten
Alsware het de verschreven levenstrap
En als hij ooit bij mij weg zou willen gaan
Dan zou ik hem met diezelfde map, vreselijk
om zijn oren kunnen slaan