Ik begon te lachen
Omdat ik niet meer wist
Waar ik om moest huilen
Alle verdriet was uit me weggespoeld
En wat er overbleef
Was een leeg omhulsel
Ik kon er alleen maar om lachen
Daar lag ik dan
Als een leeggelopen ballon
Een komisch gezicht als het was
Dus raapte ik mezelf bijeen
En besloot voor altijd te lachen
Om alles dat me voorheen
Gebroken zou hebben

De lach is mijn lijm
Die mijn scherven bij elkaar houdt
Dus vraag je niet af
Hoe ik sterker lijk
Na elke tegenslag
Hoe ik lachen kan
Om alles wat mislukt
Ik lach alles weg
Zodat ik mezelf bijeen hou
De dag dat mijn lach afbreekt
Zal de dag zijn dat ik sterf
De dag dat ik uiteen val
Kijk me niet raar aan
Als ik om tragische dingen lachen ga
Want dat is mijn manier
Om mezelf vast te houden
En niet verder te breken.