Nat gras verkleumend bij de vroege lichtval.
De wil van de mens afgedrukt als een patroon.
Voetstappen wijzend naar waar mensen wilden gaan.
Een vreemde wil op dit pad, lijkt nu toch zo gewoon.

Vage schaduwen tekenen de fijne structuren,
van het land zo pril en oud tegelijk.
Daarginds steekt mijn doel uit boven zijn buren.
Het duurt uren, steeds lijkt het ver als ik kijk.

In het sillhouet van mijn bestemming beklim ik het pad
dat uitgesleten en verlaten zijn oorsprong vergat.
Ik zal het einde bereiken, als mijn doel verlicht.
Aldaar zal ik uitkijken over een heel ander gezicht.