Als ademen
Dit landschap is er één zoals velen.
De auto's rijden net zo hard,
de lucht is even grijs.
Toch is na deze reis
over water en wegen, onverhard,
stilzwijgend iets ontstaan.
Als vanzelf, als ademen. De ongeketende.
Wanneer fiets en ik richting hier gaan
voel ik opnieuw de tijd. Zij tikt voldaan.
Ik lees het in mijn hoofd, als alwetende.
Als vanzelf, als ademen;
'..en het overlaadde hem.'
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Sander Kunst | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2007 | ||
| Thema's: | ||