Verdoken in dat donkere hoekje
Zit een klein hulpeloos meisje
Koude handen proberen iets vast te nemen
Iets lief te hebben…
Ze voelt de pijn
De pijn die haar langzaam doet sterven
Hopen op een beter leven
Op een toekomst
Het is maar een droom
Haar gezicht laat een indruk na
Een onbeschrijfelijke, pijnlijke, lege diepte
Die haar ogen doet leegroven
Haar kleren lijken slechts hoopjes stof
Die een fragiel en teder lijfje omhullen
Ze probeert naar het licht toe te reiken
En het verleden een plekje te geven in haar donker hart
Het valt haar allemaal zo ontzettend zwaar
Ze voelt die kille, donkere omhelzing elke dag
Iets lijkt haar gevangen te houden in haar eigen geest
Iets lijkt haar te doen lijden zoals nooit ter voren…
Ze wil het niet meer
Geen donkere en kwade nachten meer
Geen gevoel van immens verdriet en verdorven onmacht
Ze heeft er zo voor gevochten, zo voor gestreden
Om elke keer maar iets van hoop te kunnen zien
Nog één laatste nacht wil ze tegemoet gaan…
Om daarna stilletjes en vreedzaam te kunnen inslapen
En te hopen op een zacht maar snel heengaan…
| De kleine Vos: | Dinsdag, februari 26, 2008 16:26 |
| Je gedicht ontroerd me lieve groet sonja | |
| Dichter91: | Vrijdag, december 07, 2007 18:13 |
| echt een prachtig gedicht zeg :) het doet me een beetje denken aan mij een paar jaar terug. maar wat kun jij mooi dichten zeg. XX |
|
| Dichter91: | Vrijdag, december 07, 2007 18:11 |
| [zwarte engel]: | Woensdag, november 14, 2007 11:23 |
| ai.. dit is heftig sterkte(F) |
|
| Auteur: EveryTearTellsAStory | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2007 | ||
| Thema's: | ||