ja de jaren gaan spreken
de jaren gaan tellen
en ik tel iets langzamer mee
haren worden grijzer
het tempo wat trager
en steeds vaker zeg ik
vroeger was dat niet zo
ja de jaren gaan spreken
het zijn er al heel veel
jaren waarin werd gelachen
maar ook in werd geweend
waarin het leven werd geleefd
en dood en leven
cirkels openden en sloten
ja het is waar wat ze zeggen
de tijd die vliegt
en daarom zeg ik
leef en geniet
pak wat je pakken kan
want eer je het weet
is er geen morgen meer
christa
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Donderdag, november 08, 2007 18:10 |
| een goed vooruitzicht. Morgen weer een kans en een stap vooruit. Mooi, hoopvol. Liefs |
|
| Ria -rimpeling-: | Donderdag, november 08, 2007 13:28 |
| Leef iedere dag alsof het je laatste is,helemaal waar! liefs Ria |
|
| Hilly N: | Donderdag, november 08, 2007 09:35 |
| Zo waar Christa. liweve groet en MOOIE DAG. Hilly |
|
| Windwhisper: | Donderdag, november 08, 2007 00:50 |
| Carpe deum, pluk de dag zo is het Christina slaap lekker |
|
| ela: | Donderdag, november 08, 2007 00:49 |
| Dit is de spirit, als het einde komt moet je het glimlachend kunnen verwelkomen. ela |
|
| less - no more: | Donderdag, november 08, 2007 00:24 |
| hooie overdenking, zo aan het eind van de dag. Net als de tegel wijsheid: morgen ga ik beginnen Sweets, Jan welterusten |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2007 | ||
| Thema's: | ||