Groende godvergeten mooi
groende godvergeten mooi
zag in de
hoogste takken
nog wat blad
je kaalde snel
van onderen
het was de lach
van lente en
frivool in zomeren
je dwarrelde zo gaaf
in pril ontluiken
groende godvergeten
mooi was niet te stuiten
tot ver voorbij de kortste
nacht gingen we in kleur
en geur de perken te buiten
ik heb je herfst
zo lief de vruchten
van ons samenzijn zullen
we oogsten in zaden die
weer lente zon en lach beloven
wil melker
08/11/2007
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, november 08, 2007 22:38 |
| prachtige mooi gedicht,waar de Liefde voor de natuur heel mooi tot uitdrukking komt... warme knuffel liefs,Dicky |
|
| Ria -rimpeling-: | Donderdag, november 08, 2007 18:49 |
| Prachtig verwoord! liefs Ria |
|
| remie: | Donderdag, november 08, 2007 10:32 |
| man man man wat kan jij schrijven...ademloos ingehaald...liefs remie | |
| sensi: | Donderdag, november 08, 2007 08:21 |
| Vooral het laatste stukje vind ik bloedmooi! Liefs |
|
| verhavert: | Donderdag, november 08, 2007 07:13 |
| echt genoten van dit prachtige schrijven liefs tine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2007 | ||
| Thema's: | ||