Dit is niet echt een gedicht.
maar meer een vraag waarmee ik zit.
zijn er ook mensen die het zelfde voelen als mij
die ook naar hun figuur kijken en denken dit wil ik niet zijn.
Mensen om me heen begrijpen niet wat ik bedoel, ze begrijpen gewoon niet wat ik voel.
Aan de ene kant begrijp ik het wel, ze zijn ook mooi en slank, ze zijn echt zo mager als een plank.
Slapeloze nachten omdat ik ook zo wil zijn.
probeer er alles aan te doen, maar ik raak de kilo's gewoon niet kwijt.
verkeerde dingen heb ik gedaan. waardoor ik wel wist dat me gezondheid niet lang kon blijven bestaan.
1x zij ik tegen mezelf dat kan toch geen kwaad,
een vinger in me keel en niemand die er bij stil staat.
mensen om me heen vinden sulke mensen niet goed bij hun hoofd. maar zij hebben niks te klagen, zij zijn mooi slank.
het woord slank klinkt in me oren als een moedeloze klank.
iets wat ik nooit worden kan.