lieten hun spoor gewillig achter
stappen werden steeds zwaarder
het leven werd maar niet zachter
en toen kwam de wind en blies
alle sporen.... wisten het grof verleden
mijn tranen drogen in het zand
laat me achter in een golvend heden
als iedere zandkorrel een seconde is
laat ze dan niet door mijn handen glijden
de vlakte mijn toekomst om te leven
laat elke ribbel mijn gezicht verblijden
Quicksilver: | Zaterdag, november 10, 2007 22:03 |
voetstappen in het zand...bijna sluit er een gedicht van mij hier op aan.. om met beiden vast te houden, iedere korreltje zand in een verwerking met verleden en het heden.. heel mooi liefs, knuffels Dicky |
|
Hilly N: | Zaterdag, november 10, 2007 19:40 |
Droevig en mooi tegelijk Remie. Lieve groet, Hilly |
|
Dirk Hermans: | Zaterdag, november 10, 2007 19:31 |
mooi | |
sb lavandula: | Zaterdag, november 10, 2007 17:28 |
hoe mooi en droef, liefs hans | |
kerima ellouise: | Zaterdag, november 10, 2007 12:50 |
woorden om vast te houden met beide handen...heel mooi Remie! liefs kerima ellouise |
|
honingbijtje: | Zaterdag, november 10, 2007 11:48 |
Een plaatje van een gedicht. Dat die zandkorrels je donkere momenten mogen polijsten tot glindsterende bouwstenen voor de toekomst. liefs honingbijtje |
|
Fairouz: | Zaterdag, november 10, 2007 10:02 |
Volgens mij heb jij een hoe zegt men dat ? een bewogen leven...dat ook verdriet heeft gekend Mooi Schrijven dit Liefs fairouz | |
K@trien: | Zaterdag, november 10, 2007 08:46 |
Zandkorrels blijven kleven Remie ... dwars door je leven heen ! Heel mooi geschreven ! Liefs K@trien |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zaterdag, november 10, 2007 08:36 |
Jouw zandkorrels worden door jou wel met je warme hart meegedragen en soms verstuiven ze even maar ze komen weer terug om het leven in goede banen te leiden liefs en fijn weekend Ria |
|
hiljaa: | Zaterdag, november 10, 2007 08:16 |
elke rimpel in het zand gevoeld onder mijn voeten gaven kracht in mijn hart om lifde te blijven zoeken mooi verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
Windwhisper: | Zaterdag, november 10, 2007 07:51 |
Heerlijk gedicht Remie, het laat zoveel van je hart jouw zijn zien....ik wandelde met je mee en voelde en hoorde ook de fluister van de wind, die elke zankorreltje liet vertellen..... Liefs Cobie Kuzzzz |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 november 2007 | ||
Thema's: |