Mijn ouders
Mijn ouders,
Het is nu mei,
de maand van verdriet.
Het is nu mei,
zie je het dan niet.
Het is de maand van pijn,
van wat ik heb verloren.
Het is de maand van pijn,
ze zullen niet meer bij mij horen.
Het gebeurde zo kort na elkaar,
waarom moest dat nou?
Het gebeurde zo kort na elkaar,
wist U niet Heer dat ik van ze hou?
Ze zijn nu gelukkig,
waar ze zijn, daar is geen pijn meer.
Ze zijn nu gelukkig,
Dank U Heer.
Het is nu mei,
de maand van verdriet.
Het is nu mei,
zie je het dan niet.
Het is de maand van pijn,
van wat ik heb verloren.
Het is de maand van pijn,
ze zullen niet meer bij mij horen.
Het gebeurde zo kort na elkaar,
waarom moest dat nou?
Het gebeurde zo kort na elkaar,
wist U niet Heer dat ik van ze hou?
Ze zijn nu gelukkig,
waar ze zijn, daar is geen pijn meer.
Ze zijn nu gelukkig,
Dank U Heer.
Reacties op dit gedicht
| [Joyce..]: | Zondag, november 11, 2007 23:39 |
| :( Xx Joyce |
|
| Hans Winter: | Zondag, november 11, 2007 23:22 |
| zijn je beide ouders alleen je zwijgend vertrouwd, ongeacht je leeftijd ben je wees, al blijft het misschien verwachting te zaaien voor wie na je ouder wordt. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elle Blaauw | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2007 | ||
| Thema's: | ||