zelfs de dood heeft een hart
zelfs de dood heeft een hart
een moment van erkenning als ik spreek
over het nemen van levens en geven van dagen
bewust van het verdriet dat tevens lacht naar mij
als een berisping het gevloek van nabestaanden
dalend over mijn zijn,
de dood
als ik het probeer, maar faal
te nemen wat ik verdien, mij toekomt
met een bulderende lach na mijn verlies
en ik win aan kracht voor de komende aanval
in een zoveelste verandering van de toekomst
en in een flits je hele wereld instort
je lichaam achterblijvend op een hoopje, ingezakt
nog warm vol liefde en genot voor het leven
waar ik de ziel al van meeneem naar mijn kluis
ver, ver van het bestaan
een laatste kus je doet uitbarsten in tranen
vuil, vies en vol overgave van het besef
dat de nieuwe realiteit met zich meebrengt
een rilling diep tintelend een zachte gloed verspreid
en ik ween, als een kind
met het besef dat ik weer een leven nam
Over dit gedicht
| Auteur: peersmans | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2007 | ||
| Thema's: | ||