Vandaag voel ik me weer verloren in de dag van toen,

De dag dat ik jouw nog niet mocht kennen.

Ik kende toen nog niet die wonderlijke zoen.

En had nooit gedacht dat die me zo zou gaan verwennen

Een maand of twee geleden heb jij me die geschonken

Niet vermoedend dat die zo zou blijven hangen

Toen maakte die me enkel een beetje dronken

Maar vandaag zorgt ze dat ik naar je thuiskomst ga verlangen

En al weet ik ergens dat dit niet eeuwig zal blijven duren

Toch wil ik op die zachte wolken blijven rusten

Het is een verlangen dat niet valt te besturen

En kent slechts een beperkte toekomst waarin ik zal berusten

Nochtans is de verliefdheid naar een ander oord gevaren

Maar werd de magneet met krachtiger polen opgeladen

Jouw bestaan zal ik als muziek in mijn warme hart bewaren

Want bij jou vond ik een vriendschap om eeuwig in te baden

Je bent nu voor enkele weken zover van mij vandaan

Men zegt dan soms wel eens, uit het oog, is uit het hart

Maar waar je ook bent, jou voel ik telkens naast me staan

In warme kleuren blijf jij voor altijd leven in mijn hart