in stilte..
Terug trek ik me
zoekend naar de rust
laat alles achterwege
en wordt van mezelf bewust
Zachtjes hoor ik het tikken
van de regendruppels
op mijn dakraam..
terwijl ik mijn tranen probeer weg te slikken
omdat ik me niet wil laten gaan..
Warm is mijn huis
maar mijn hart voelt als het weer
enkel gevoel van geruis..
in stilte sla ik mijn ogen neer..
Reacties op dit gedicht
| dario: | Maandag, november 12, 2007 21:32 |
| He, jezelf eens afzonderen is geen schande, zelfs af en toe hoogstnodig. Als je allen bent leer je jezelf soms beter kennen en laat jezelf dan maar eens gaan, dat lucht op. Dario |
|
| jasmientj..: | Maandag, november 12, 2007 20:44 |
| mooi gedicht | |
| mobar: | Maandag, november 12, 2007 19:47 |
| Mooi droevig geschreven, groetjes Mobar. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2007 | ||
| Thema's: | ||