Dan eindelijk een teken van leven,
Kijk je mail maar even.
Dan schieten de tranen weer door mijn ogen,
Heeft Hij zich er toch overgebogen.

Dan stuur ik een smsje terug,
Heel erg vlug.
Maar wat zet ik er dan onder,
Ik wil helemaal geen gedonder.

Dan blijft de vraag vind Hij het allemaal nog waard,
En is Hij weer iets bedaard.
Ik weet wel zonder mijn Meester ben ik niks,
En dit gevoel dat er nu zit is wel heel fix.

Dan geeft Zijn volgende smsje weer 'n beetje moed,
Ik kan het haast niet geloven komt het echt weer goed.
Ik zal Hem vandaag ook wel niet meer zien,
Ja, heel laat even misschien.

Dat een subje zoveel van haar Meester houd,
En dat het haar echt tot de laatste haar berouwd.
Zo'n stomme chat die alles kan verknallen,
En heel even je leven kan vergallen.

Dan ben ik thuis en lees Zijn mail,
Daar komen weer de tranen het wordt mij haast teveel.
Nu denk ik waar is deze dag goed voor geweest,
Dat onhandelbare subje is voorgoed genezen, en is met haar onrust uitgesjeest.

kusssssssssss voor mijn WereldMeester shanon{MrJ}